Monster Hunter World: Iceborne

We hebben Monster Hunter: World op de pc gespeeld toen deze afgelopen herfst verscheen, maar deze flinke Iceborne-uitbreiding landt deze maand eerste op de console (en schrijdt naar verwachting januari 2020 op de computer neer) om het aanbod op de PS4 en Xbox One aan te spekken. Om het nieuwe gebied vrij te spelen moet je eerst Hunter Rank 16 bereiken, wat je automatisch bereikt als je de grote eindbaas in de hoofdgame - Xeno'jiiva - voor het eerst verslaat.

Dus om de nieuwe regio in te kunnen moesten we eerst de volledige game opnieuw spelen op de PS4 - wat makkelijk 30 uur in beslag neemt, zelfs als je weet wat je moet doen. Uiteindelijk hadden we dan ook geen keuze, behalve om de bitterzoete venusvliegenval, wat Monster Hunter: World is onder diens opzichte uiterlijk, weer in te duiken.

Sinds de oorspronkelijke consolerelease is er veel aan de game toegevoegd. We zijn verrast met nieuwe missies en monsters afkomstig uit games als Final Fantasy en The Witcher 3: Wild Hunt, en er zijn ongetwijfeld meer dan genoeg jagers die honderden uren hebben besteed aan het voltooien van hun collectie. Iedereen die dit stadium heeft bereikt ondergaat een fijne overstap naar de Master Ranks, waar 'high-level' monsters een ietwat gelijke uitdaging bieden. Als je, net als ons, niet je vooral met het hoofdverhaal hebt beziggehouden dan staat er uiteindelijk iets meer 'grinden' te wachten, wat in ieder geval leuker is met een compleet nieuwe setting om te verkennen.

Hoarfrost Reach is een van twee nieuwe gebieden die in Iceborne worden geïntroduceerd. Deze ijzige regio, dat we veelvuldig hebben gezien in previews en trailers, bestaat uit zestien met elkaar verbonden districten, die gaandeweg vrijgespeeld worden door het voltooien van bepaalde missies. Alhoewel de 'map' verschillende habitatten beslaat zijn deze allemaal vrij koud, wat een enorm contrast is met de hoofdgame. Met het 'levelen' van de Master Rank speel je nieuwe missies vrij die je van tijd tot tijd terugbrengen naar het bekende terrein van de New World. Vaak wordt de lokale fauna geteisterd door enkele sterkere subspecies, afkomstig uit de Iceborne-regio en die moeten we afmaken om de natuurlijke balans te behouden.

Het verhaal van Iceborne volgt het pad van de hoofdgame en laat je onderzoeken waarom de Legiana om onbekende redenen hun thuisland in de Coral Highlands hebben verlaten. Hun vliegbestemming is een eiland dat plotseling aan de horizon is verschenen (en onze verraste jagers niet eerder is opgevallen) en dus volgen we ze. Dit ijsoppervlakte is de centrale locatie van deze uitbreiding, waar we ons vestigen in het stadje Seliana en transportroutes veiligstellen om vanuit hier onderzoek te doen. Naarmate het verhaal vordert kom je er geleidelijk achter wat de reden voor het afwijkende gedrag is van sommige van de monsters.

Tijdens dit allemaal werkt het gehele team samen. Onze vertrouwde Handler vindt bijvoorbeeld fascinerend om de regio nader te bekijken. We krijgen ook meer over haar verleden te weten, waarschijnlijk zelfs meer dat de meeste speler zouden willen. Minder belangrijke personages zijn ook meer aanspreekbaar en dat is zeker iets positiefs. Echter moeten we ons eigenlijk niet te veel focussen op dit schouwspel - helemaal in een game waar onze Palico-kat meer te zien is in de tussenfilmpjes dan jijzelf.

Seliana is je nieuwe basis en vervangt grotendeels Astera (en is even bedrijvig). Alle essentiële dingen zijn er te vinden, wat gelukkig samenkomt op een plek. Iedere faciliteit kan binnen een kleine cirkel gevonden worden en we kwamen hier en daar zelfs enkele toffe toevoegingen tegen. Zo is er een Steamworks-gebouw, waar veel materiaal is te vinden in ruil voor wat erts. Het is een nieuwe manier om regelmatig nieuwe voorwerpen te krijgen, maar je kunt dit ook volledig negeren als je wilt.

Met de Master Rank wordt er een derde moeilijkheidsgraad toegevoegd aan de game en evenzo een nieuwe reeks uitrusting, wapens en edelstenen om te bemachtigen. Aan het begin waren we teleurgesteld door de nieuwe bepantsering. Immers gedijt Monster Hunter bij diens ongelofelijk belonende progressiesysteem - als we niets meer zouden willen maken van de monsters die we afslachten, zou de motivatie en het plezier snel verdwijnen. Gelukkig, verandert deze stemming na een tijdje, want Iceborne biedt later enkele fraaie voorwerpen, waar je zeker voor wilt werken.

In Master Rank krijgen alle monsters extra aanvallen en bewegingspatronen om een beetje pit toe te voegen. Veel spannender zijn de nieuwe subspecies, die uiteindelijk alleen aangepaste versies van al bekende monsters representeren. De Coral-Pukei-Pukei is hiervan het allerbeste voorbeeld: het slokt water op uit de natuurlijke reserves in de Coral Highlands en spuwt deze op hoge druk uit zijn staart en mond (en gebruikt zelfs zijn tong om de straal op te splitsen en te sturen).

Als de nieuwe monsters eenmaal worden geïntroduceerd schakelt Iceborne een tandje bij, zowel qua vermaak als uitdaging. Je moet echt een gevechten tegen de machtige Glavenus zelf meemaken, want het is fantastisch om te zien wat Capcom met deze zwaardstaartdino heeft gedaan (die fans wellicht nog kennen uit Monster Hunter Generations op de 3DS) - plus, iets moois bemachtigen van deze taai tegenstander voelt enorm goed. Voor we het doorhadden zaten we weer in die gevaarlijke 'loot'-spiraal en volledig ondergedompeld in de wereld van Monster Hunter.

Het spelen op de console heeft echter zijn nadelen en Capcom heeft enkele van de bestaande problemen van Monster Hunter: World niet aangepakt. De 'hitboxen' in de game zijn nog steeds een flinke lastpost, wat vooral duidelijk wordt in gevechten die 30 minuten of langer duren (vooral met enkele flinke monsters achter je aan). Voor de tiende keer op rij een gevaarlijk monster verslaan is ook nog steeds niet leuk - hoe lastig kan het om het juiste bot van een monster te krijgen dat we al zo grondig hebben bestudeerd? En nu we toch bezig zijn: hoe zit het met die laadtijden op de console? We hebben eeuwen moeten wachten tot de omgevingen ingeladen werden, terwijl de game onze PS4 Pro dusdanig weet te vertragen dat de 'lag' duidelijk zichtbaar is en de menu's soms nagenoeg bevriezen.

Hoe vervelend die dingen ook zijn, Monster Hunter: World is nog steeds een geweldige en prachtige game. Iceborne breidt de uitgebreide content die er al was aanzienlijk uit. We hebben al veel elementen besproken, maar het nog niet gehad over de 'late game', waar je kunt uitkijken naar nog een gebied naast Hoarfrost Reach, genaamd The Guided Lands. Dit is waar echt goede spelers beloond worden voor hun uithoudingsvermogen, talent en inzet. Er staan daar veel toffe verrassingen te wachten, helemaal als je effectief weet te 'farmen'.

In de hoofdgame waren er meer dan 30 gigantische monsters om op te jagen (plus enkele die later zijn toegevoegd) en in Iceborne hebben we al meer dan 20 nieuwe soorten afgeslacht. Er zijn aangepaste versies van bestaande en gloednieuwe Elder Dragons, die indrukwekkende vaardigheden voor je hebben klaarstaan, evenals enkele toffe monsters die we voor het laatste op de Wii U en 3DS hebben gezien. Er zijn ook nieuwe bewegingsopties die we nog niet hebben aangestipt, zoals de Clutch Claw, waarmee je jezelf op grote vijanden kunt trekken en enkele goede klappen kunt verkopen, terwijl andere jagers de beesten bezighouden. Daarnaast zijn er geavanceerde technieken voor alle 14 wapentypes die de game bevat. Daarmee is er een totaal nieuwe wereld voor spelers om in te jagen en genoeg om daar te doen, en dat maakt Iceborne een uitbreiding die het zeker waard is om na te jagen.