Shiness: The Lightning Kingdom

Iedere reis begint met die eerste cruciale stap. Of, in het geval van Shiness: The Lightning Kingdom een vliegtuig dat op vreemde grond neerstort. De game gaat het hele lijstje af en voldoet aan alle verwachtingen die je zou kunnen hebben bij een goed, klassiek avontuur: een vreemd magisch land, heldhaftige personages, een duistere kracht om te verslaan (de onaangename Dark Shi) en zowel goede als kwaadaardige wezens. Toch, ondanks een zelfverzekerd begin, maakt de game op enkele belangrijke punten enkele misstappen tijdens het avontuur.

Het allereerste struikelpunt is de kwaliteit van de stemacteurs... of beter gezegd het gebrek daaraan. Na de openingsscène krijgen we controle over de hoofdpersoon en het eerste wat we meteen willen doen is in het Opties-menu kijken of we de taal kunnen veranderen (naar Japans of Frans als het moet). Het is niet héél slecht, maar tegenwoordig worden we in soortgelijke titels vaak verwend met indrukwekkende voice-acting en Shiness: The Lightning Kingdom bereikt nooit dat niveau. Veel van de zinnen worden met een bepaalde intensiteit gebracht waardoor ze geforceerd overkomen. Zelfs zo erg dat het soms lijkt alsof de stemacteurs dit expres doen. Gelukkig is het leeuwendeel van de gesprekken te lezen als tekst, waar alleen de meer belangrijke scènes zijn voorzien van voice-acting. Echter worden hier ook fouten gemaakt. De tekst zit vol met grammatische fouten en dat laat een slechte indruk achter. Gelukkig zien de personages er wel schattig uit...

Dat compliment gaat eveneens op voor de gamewereld. Geheel in klassieke adventurestijl bestaat de wereld uit verschillende gebieden die een eigen thema hebben en ook speltechnisch aparte stukken zijn. Het eerste gebied is groen en weelderig, maar als snel dwaal je door donkere grotten, paarse bossen, grijze kastelen en alles daar tussenin. De diversiteit van dit kleurenpalet zorgt er voor dat de game visueel fris blijft, maar het zijn de kleine shortcuts tussendoor die de open-wereld het meest begunstigen. In plaats van alsmaar rechtdoor te bewegen in je reis zorgen de shortcuts er voor dat je ook terug kan naar eerdere gebieden, die toen niet bereikbaar waren, in echte Metroidvania-stijl. De game blijft ook getrouw aan dit design en moedigt 'backtracken' aan door nieuwe reisvaardigheden vrij te spelen. Het is dan ook belangrijk om een mentale aantekening te maken als je een gesloten gebied of doorgang ziet.

Elk van de personages die je bestuurt hebben een individuele vaardigheid. Zo kan Chado bijvoorbeeld een steen op ze rug laten verschijnen en deze werpen; Poky kan elementen zoals wind, water en vuur vastgrijpen en deze in verschillende kristallen fuseren; en Kaynee kan voorwerpen verplaatsen met haar gedachten. Het zijn geen vaardigheden om tijdens gevechten te gebruiken, maar ze zijn bedoeld om puzzels en raadsel in de wereld op te lossen. Deze mysteries beginnen simpel, maar worden al snel interessanter en eisen je om meerdere vaardigheden met elkaar te combineren.

Jammergenoeg houdt Shiness zich niet aan de belangrijke regel van puzzeldesign in games: je moet iedere regel aan de speler introduceren voordat je deze moet gebruiken. Er is na ongeveer zeven uur een verplichte puzzel die er vanuit gaat dat je begrijpt hoe deze werkt, maar de game heeft op dat moment nog niet al deze aspecten uitgelegd. De oplossing is, op papier, relatief simpel, maar aangezien de spelers dit niet kan weten duurt het even voordat je er achter komt hoe dit moet. Daarbij voelt het platformelement verouderd, zelfs al deze game op de PlayStation 2 was verschenen, en hierdoor worden puzzels al makkelijk frustrerend.

Het gevechtssysteem weet echter indruk te maken, tenminste een poosje. De gevechten zijn altijd een-op-een, onafhankelijk van het aantal vijanden waarmee je vecht. Dus, als je een groep van drie ontmoet, kies je je vechter en de tegenpartij doet hetzelfde, vervolgens vecht je tot een team verslagen is. Het is een briljante opzet en zorgt voor een erg gebalanceerd systeem. Ook al voelt het vanaf het begin erg rechtdoorzee, het duurt niet lang voordat je veelvuldig tussen verschillende vechters wisselt om maximale effectiviteit te bereiken. We hadden gehoopt dat er een meer natuurlijke manier was om tussen teamleden te wisselen, maar het werkt en is daarom geen heel groot minpunt. Wat niet goed werkt is de camera; het kwam vaak voor dat er een bosje, paal, of zelfs een boom het zicht blokkeerde, waardoor het onmogelijk was om te zien wat er aan de hand was. Hierbij werden we gedwongen om maar op knoppen te rammen en te hopen op een goede uitkomst.

En dat is ook waar we voor de potentiële franchise op hopen: een goede uitkomst. Als dit al de eerste stap is van een groter avontuur dan we niet wachten wat een mogelijk vervolg zou brengen. Voor nu moeten we het doen met een avontuur dat ons evenveel irriteerde als vermaakte. Laten we hopen dat het volgende deel in de wereld van Shiness kan bouwen op de solide fundering die het neer heeft gelegd met The Lightning Kingdom.