Nederlands
Gamereactor
previews
Wolfenstein: Youngblood

Wolfenstein: Youngblood - E3 2019 hands-on

Voorafgaand aan de E3 gingen we alvast aan de slag met de nieuwste telg in de Wolfenstein-reeks.

HQ
HQ

Toegegeven, voordat we met Wolfenstein: Youngblood aan de slag gingen wisten we niet dat Arkane Studios samen met Machine Games aan het project werkte. Beslist een interessante samenwerking, waarbij de meesters der 'actie-stealth' de handen ineenslaat met de studio die in 2017 ons het sublieme Wolfenstein II: The New Colossus bracht.

Binnen no-time zijn de vruchten van deze collaboratie overduidelijk. Het hoogwaardige 'design', evenals de 'art'-stijl van de omgevingen - wat Arkane jarenlang heeft geperfectioneerd in Dishonored - is direct zichtbaar. In de Dishonored-franchise is het verkennen en ontdekken van Dunwall en Karnaca, de spelwerelden van de titels, één van de beste elementen en dat is te danken aan de voorliefde van de studio voor het creëren van interessante speelruimtes. Wolfenstein is bovendien geen vreemde voor veelzijdigheid in de omgevingen, inclusief meerdere routes door de 'levels' en dat lijkt in Wolfenstein: Youngblood wederom het geval. Voorafgaand aan de E3 gingen we alvast aan de slag met de shooter, waarbij deze alternatieve routes een stuk minder voorgekauwd aanvoelen.

Deze nieuwe Wolfenstein-game speelt zich overigens in 1980 af. Vele jaren na de gebeurtenissen van Wolfenstein II: The New Colossus. BJ en Anya wonen nu in een vrij land, waar de nazi's zijn teruggedrongen, maar dat is niet overal het geval en BJ wederom in actie geroepen. En dus reist hij naar af Frankrijk, waar niet alles volgens plan gaat en er hulp nodig is. Daar kom jij om de hoek kijken.

Dit is een ad:

De game speelt zich in 1980 af en we spelen dit keer als de tweelingdochters van BJ en Anya, Jess en Soph. De zussen zijn in Parijs op zoek naar hun vader en maken daar natuurlijk enkele nazi's een kopje kleiner - iets waar ze iedereen maar al te graag over vertellen.

Wolfenstein: Youngblood

En zo nemen we het met deze twee Blazkowicz-snotapen op tegen de nazi's in hun eigen achtertuin. In een game die voor het eerst in de geschiedenis van de Wolfenstein-reeks een sterke nadruk heeft op co-op. Je speelt samen met een vriend of wordt bijgestaan door een computergestuurde zus en schiet net als je vader hordes aan zwaarbewapende vijandelijke soldaten neer, terwijl je uitzoekt waar je pa is gebleven.

De meisjes spelen anders van elkaar, alhoewel de verschillen meer te maken hebben met hun vaardigheden en wapens, en niet zozeer hoe je de omgeving verkent. Jess beschikt bijvoorbeeld over een 'battle rifle' die is te upgraden en haar Crush-vaardigheid, terwijl Soph een shotgun heeft die is te upgraden en een Cloaking-vaardigheid. De makers wisten ons echter te verzekeren dat je zelf ook invloed hebt op je speelwijze en je 'loadout' kunt aanpassen met een reeks aan wapenupgrades, zoals geluiddempers, 'scopes' en grotere magazijnen.

Dit is een ad:

Eén van de grote toevoegingen, en een element dat inspeelt op de coöperatieve focus, is het gebruik van handgebaren, ook wel Pep Signals genoemd. Deze handbewegingen zijn aanmoedigingsgebaren tussen de zussen die hun levenskracht kunnen 'boosten' en de game vertrouwd er op dat je hier gebruik van maakt. Sla je een paar keer een bemoedigend duimpje in voor je zus over, dan kan dat leiden tot enkele onnodige sterfgevallen. Het is een tof idee wat verzekert dat spelers met elkaar bezig blijven en geeft je iets extra's om tijdens het vechten rekening mee te houden.

Wolfenstein: Youngblood

Een ander interessant element is dat je samen de beschikbare levens deelt. Als je zus neergaat tijdens een vuurgevecht, kan ze opgelapt worden. Als er echter iemand binnen de familie doodgaat, hebben de meisjes een aantal extra levens om weer verder te gaan. Alhoewel het hele 'level' opnieuw moet beginnen als zowel Jess en Soph de spreekwoordelijk kogel krijgen (daar kwamen we tijdens onze speelsessie zelf ook achter).

Ervaringspunten die je tijdens gevechten verdient 'levelen' de tweeling omhoog en kunnen worden uitgegeven om nieuwe vaardigheden vrij te spelen. Er leek geen specifieke uitgebreide 'skill tree' om te verkennen, maar wel zagen wel een reeks vaardigheden klaarliggen om mee aan de slag te gaan, waaronder eentje om tegenstanders omver te beuken en zwaardere wapens te dragen. Dat is zeker niets revolutionairs, maar in een game die draait om het neermaaien van nazi's heeft het weinig zin om het wiel opnieuw uit te vinden.

Wolfenstein: Youngblood

Wolfenstein: Youngblood is niet meer een strikt lineaire ervaring en stelt zich open na de introductie. We kunnen de missies in iedere volgorde spelen in verschillende stukken van de stad en lijkt meer op de levelstructuur van Dishonored dan die van The New Colossus en The New Order. Bethesda noemt het de meest open Wolfenstein-game tot op heden en dat moet zich ook uitstrekken naar een uitgebreider wapenarsenaal, meer gadgets en soorten bepantsering.

En je dat ga je nodig hebben, want Wolfenstein: Youngblood is behoorlijk uitdagend. Tijdens onze hands-on sessie kwamen we meer dan genoeg 'bullet sponge' vijanden tegen - vervelende nazi's die zelfs niet neergaan als je ze recht in hun hoofd schiet. Er lijkt een systeem aanwezig dat spelers dwingt om de juiste soort ammunitie te gebruiken voor de juiste vijanden. Met vijanden die zo uitdagend zijn, dat het zonder dit te doen voelt alsof je vierkante kogels door ronde gaten probeert te schieten. Dit kwam pas laat in onze speelsessie naar voren, dus we hebben er niet heel veel van meegekregen, maar het lijkt nog een manier om spelers met verschillende wapens aan de slag te laten gaan en hun tactieken gaandeweg aan te passen.

Onze hands-on begon met een infiltratiemissie aan bood van een luchtschip en daar zaten enkele vermakelijke verhaalmomenten in die Youngblood echt aan zijn voorgangers bindt qua toon. De tweelingen moesten wisselen tussen first-person platformwerk en gevechtsscènes. Als gewoonlijk begint dit allemaal met de meisjes die samen rondsluipen en waar mogelijk bewakers uitschakelen met 'stealth kills'. Natuurlijk wordt dit, op een punt, ingewisseld voor razende actie en beginnen de vuurgevechten. Vanaf dan is het de gebruikelijke mix van nauwkeurig mikken, rekening houden met je omgeving en het gebruiken van je vaardigheden (en Pep Signals) om in leven te blijven en verder te komen.

Wolfenstein: Youngblood

Het tweede gedeelte van de hands-on demo bracht ons terug naar de grond en de straten van Parijs. Hier zoeken we naar de Resistance, die zich schuilhouden in de catacomben onder de Lichtstad, en onderweg krijgen we met de nodige vijandelijke soldaten te maken om uit te schakelen. Bij de gevechten op de straten van Parijs komt het design en de stijl van Arkane echt naar voren. Dankzij hoge imposante gebouwen, alternatieve routes in de levels en nietsvermoedende patrouillerende soldaten bij de vleet. Terwijl we door het level bewegen op zoek naar problemen, valt op dat de iets grotere gebieden aan elkaar zijn verbonden via knelpunten. Hier lijkt veel van de actie plaats te vinden. We hebben geprobeerd zoveel mogelijk gebruik te maken van de omgeving. Wat soms betekende dat we ergens omheen konden sluipen, terwijl we op andere momenten een gevechtstoren gebruiken om een kogelregen los te laten.

Terwijl we van de verschillende wapens gebruikmaken, afwisselen tussen sluipaanvallen en explosieve schiet actie, en kogel na kogel afvuren op zwaar bepantserde nazi's, voelt alles echt als Wolfenstein - misschien een tikkeltje sneller dan voorheen, maar nog steeds met dezelfde sfeer van de reeks. Bovendien lijkt het co-op element goed geïmplementeerd, alhoewel we nieuwsgierig zijn hoe de game speelt als je in je eentje met een computergestuurde handlanger speelt (iets wat we niet konden doen tijdens onze hands-on).

Wolfenstein: Youngblood probeert een jaren '80-stijl met de kenmerkende gameplaymix van de reeks te combineren, waarbij het geheel wordt verbonden door de focus op co-op - wat goed lijkt te werken en de chemie tussen de zussen versterkt. De hands-on demo die wij speelden was behoorlijk solide, afgezien van enkele ruwe randjes, maar de co-op shooter verschijnt 26 juli op pc en consoles, waardoor Machine Games en Arkane Studios genoeg tijd hebben om de game af te werken en op te poetsen.

HQ